Artistieke Benadering: 5 axioma’s

Het Doel Rechtvaardigt de Middelen (en de Media)

Op het eerste gezicht heeft elke boodschap zijn ideale medium. Sommige boodschappen werken beter in foto’s, andere in speelfilms, andere in schilderijen, poëzie of installaties.

Je kunt je beperken tot één medium en je er zoveel mogelijk in specialiseren. Persoonlijk heb ik een bijzondere interesse voor video, fotografie en geluid (of muziek). Maar ook binnen deze context ben ik het liefst eclectisch in de middelen om de boodschap beter over te brengen, ook al ben ik een slechte dichter en kan ik niet tekenen.

Het publiek is al sinds de jaren zestig van de vorige eeuw gewend aan zeer intensieve communicatie. De reclame- en politieke boodschappen zijn aan de ene kant ontdaan van elk overbodig ornament en aan de andere kant gevuld met subliminale en verleidelijke elementen. Hun dubieuze en indringende toespelingen zijn effectief en worden (vooral) verspreid in crossmedia. Om in 2020 de ziel van het publiek te raken, moet je alle zintuigen van de toeschouwer aanspreken.

Elk Proces is heilig

Elk kunstwerk (en elke communicatie) is gebaseerd op een proces, vrijwillig of onvrijwillig, bewust of onbewust. Dit proces vormt de basis van individuele werken en van het werk van de kunstenaar als geheel.

Vanaf het moment dat een kunstenaar een proces heeft gekozen / gestart voor een individueel werk, moet hij dit respecteren, zijn eigen keuzes maken en het resultaat ervan accepteren.

Zeg Wat je te Zeggen Hebt

Het idee van kunst voor kunst is misleidend. Elke communicatie, dus elke kunst, vindt plaats in de context van de maatschappij waarin ze tot uiting komt. Onvermijdelijk brengt elke uiting een bundle waarden (en vooroordelen) over. Het idee van kunst voor de kunst, of individuele expressie in de romantische zin, is aantrekkelijk, maar leidt over het algemeen tot conformisme. Ik respecteer deze visie, maar ik kan er niet omheen om kunst te gebruiken als middel om mijn ideeën en overtuigingen over te brengen.

Iedereen heeft echter het recht (de plicht?) om de werken te interpreteren zoals zij dat willen.

We Leven in een Historische Context (of: de taal is gemaakt om mee te spelen)

Zoals veel 20e eeuwse semiologen zeiden: “elke uitdrukking is noodzakelijkerwijs intertekstueel”. Het zou jammer zijn om niet te spelen met de symbolen, iconen en andere betekenissen die onze voorgangers al gebruikten. Ik plaats ze graag in een nieuwe context en verheug me over de onverwachte resultaten.

Alles is relatief

Elke mening, elke visie, zelfs elke religie is relatief, net als de werken die ik produceer en de axioma’s van mijn artistieke benadering die ik net heb geschreven. Dit impliceert nergens een gebrek aan respect: we kunnen iets respecteren dat niet volmaakt is (anders kunnen we niets respecteren).

De wereld wordt geregeerd door het toeval. Ik zie geen noodzaak om het toeval en de onvolkomenheden ervan uit te sluiten, noch in de creatie, noch in de voorstelling van mijn werken. Niets staat vast.