Na een (nieuwe) beroerte werd ze naar het ziekenhuis gebracht. Bijna de hele tijd was ze volledig opgesloten in haar wereld vol met hallucinaties. De weinige momenten dat ze bewust werd, beperkte haar leven zich tot … min of meer niets.

Deze video gaat ook over enkele van mijn andere favoriete thema’s. Over tijd, over minimalisme, over de onzichtbare verhalen die geluiden vertellen, over het leven dat ‘elders’ doorgaat, over het feit dat je niet in andermans hoofd kan kijken.

Ter informatie: De beelden gebruiken een constructie die ik nagebouwd heb op basis van haar echte ziekenhuiskamer. No mothers were harmed during its recording :).

Deze video werd gecreëerd in de context van Grosses Lacunes.